E, ‘moj’ Dodiče – na šta li se/te navuče/navukoše, te poče bárkati u ono što se ne smije!
Rimskog Carstva nema više još od 1453. godine, a Bosna Hercegovina i dalje traje li, traje; baš kao i Drina!
Podsjetimo se, šta nam kažu historijski fakti u vezi “simbioze” Rimskog Carstva (27. pr. n.e.– 1453.) koje započinje s prvim carem, Augustom i Ilirije/Ilirika (grč. Illyris, lat. Illyricum) antičkog naziva za šira područja Balkana nastanjena Ilirima (precima naših Dobrih Bošnjana) još i prije IV. vijeka pr. n. e.
117. godine, za cara Trajana, Rimsko Carstvo dostiže najveće teritorijalno proširenje. 395. Carstvo se dijeli na Zapadno Rimsko Carstvo i Istočno Rimsko Carstvo, kasnije nazvano Bizant. Zapadno Rimsko Carstvo je propalo 476., a Bizantsko Carstvo 1453.
Dakle, 395. godine, na kraju svoga života car Rimskig Carstva – Teodosije (379-395) dijeli Carstvo na zapadni dio koji prepušta sinu Honoriju te na istočni dio koji prepušta sinu Arkadiju.
No, car Teodosije nije podijelio Carstvo tokom rijeke Drine. Njegovom podjelom cjelokupni Ilirik, dakle, i prostori na kojima se danas nalaze Srbija, Crna Gora, Albanija, Makedonija, Grčka i zapadna Bugarska, ostaje cjelovit i kao takav – pripao je Zapadu. Ali kad je naredne 396. godine Istočno Rimsko Carstvo nasilno preotelo Zapadu istočni Ilirik, između obje rimske države zavladalo je ogorčeno neprijateljstvo.
Prema tome, godine 396. Drina je uistinu postala granicom između dvaju dijelova Rimskog Carstva, ali svega na četrdeset i jednu godinu. Naime, godine 437. zapadnorimska carica Gala Placidija ustupila čitav Ilirik Istočnom Rimskom Carstvu. Time je 437. granica između dvaju dijelova Carstva „prebačena“ s Drine na, približno, današnju hrvatsko-slovensku granicu – ili geografsku liniju: Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica poznata kao jedna od “zapadnih granica” projekta Velike Srbije, nešto manjih zahtjeva od drugih (radikalniji zahtjevi su uključivali među ostalim i Rijeku).
No, na tom se mjestu kratko zadržala jer se već 454. ilirska provincija Dalmacija osamostaljuje u zasebnu državu pod Dalmatincem Marcelinom. Nakon što je Odoakar 476. srušio Zapadno Rimsko Carstvo, već je 480. pod svoju vlast smjestio i Dalmaciju.
A onda dolaze Slaveni, potpuno pustošeći antičko naslijeđe, njegova svetišta i gradove. Nijedan spomenik sagrađen do VII. vijeka nije ostao netaknut. Dolaskom Slavena prostor jugoistočne Europe doživio je korjeniti državno-pravni, društveni, etnički, civilizacijski prekid s prijašnjim razdobljima.
Do crkvenog raskola 1054. Drina će uistinu postati jednom od tačaka razdvajanja između katoličkog i pravoslavnog svijeta. Ne zbog Teodosijeve podjele iz 395. već zbog franačkog/zapadnog upliva u zapadni dio bivšeg carstva do rijeke Drine. Međutim, još dugo nakon raskola granica na Drini neće imati radikalno podvajajući značaj. Njega će amortizirati pojava Crkve bosanske koja razdvaja katoličanstvo od pravoslavlja. Tek nakon okončanja katolicizacije Bosne polovicom XV. vijeka za vrijeme bosanskog kralja Tomaša (1444-1461) stvoreni su oslovi za prerastanje Drine u tačku čvrstog prostornog razgraničenja između katoličanstva i pravoslavlja.
No, praktički odmah nakon utvrđivanja drinske granice uslijedio je osmanski prodor zapadno od nje. On će, uz ostalo, rezultirati masovnom islamizacijom velikog dijela življa te doseljavanjem pravoslavnih masa na zapadne granice Osmanskog carstva. Time već početkom XVI. vijeka Drina gubi svoj prethodno stečeni, granični značaj…
Po konačnom protjerivanju Jevreja Sefarda iz Španije 1492. godine, a španskih muslimana (Maura) iz Al-Andaluza ili El-Endeluza 1614. godine, jedina država koja ih je primila bila je Osmanska imperija.
I onda, po sistemu spojenih posuda – Rim (papa) postupno počinje padati pod uticaj Kriptojevrejske elite – struje Kripto Sefarda…
Naime, da bi održali katoličko pravovjerje u svojim kraljevstvima Španjolske, 1478. katolički vladari Ferdinand II. Aragonski i Izabela I. Kastiljska utemeljili su Španjolsku inkviziciju koja nije prekinuta sve do 1834., tokom vladavine Izabele II. A, da bi mogli ostati i dalje da žive u Španjolskoj, Židovi i Muslimani morali su se preobratiti/pokrstiti dragovoljno ili prisilno, te time postati novi kršćani (conversosi židovskog i muslimanskog porijekla). Potom su ovi isti conversosi, ti prikriveni: Jevreji Sefardi- Crypto Židovi i Muslimani (Mauri)- Moriscosi bili brojačano svedeni na neku mjeru, svirepim smaknućima i konačnim protjerivanjem. Otuda i od tada je ovaj pojam “Crypto (Kripto)” za Židove, prvenstveno…
Eto, narečeno o “simbiozi” Ilirika (Bosne) i Rimskog Carstva unazad ca.1500 godina, kazuje da Drina i dalje teče li, teče – pa biva čas linija (granica) razdvajanja, čas spajanja; ali i dalje traje kao neki međaš razdvojbe, koji se ne da ukolomiti, te time biva vječnim…
Rimskog Carstva nema više još od 1453. godine, a Bosna Hercegovina i dalje traje li, traje; baš kao i Drina.To očito mnogi ne znaju ili neće da znaju, pa u pokušaju zube svoje uzaludno lome! E, “moj” Dodiče našta li se/te navuče/navukoše!? p.s. Dodik je samo paradigma svih onih koji u Drinu i Bosnu, a Bogami i Hercegovinu – bárkaju…
Hayat.ba